Nowelizacja przepisów o przychodach ze zbycia nieujawnonych środków trwałych

Mam w planach używanie samochodu osobowego zakupionego do celów prywatnych w 2014 r w działalności gospodarczej i obciążanie kosztów uzyskania na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu. Jednak obecne interpretacje podatkowe idą w kierunku konieczności traktowania przychodu ze sprzedaży takiego pojazdu jako przychodu z działalności gospodarczej, nawet jeśli nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, bo podatnik zdecydował o nieamortyzowaniu go, a o zastosowaniu art. 23 ust 1 pkt 46 pdof.

Organy skarbowe są zdania, że samochód rozliczany w kosztach na podstawie tego przepisu i tak spełnia warunki do uznania go za środek trwały, a art. 14 ust. 2 pkt 1 w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2015 stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i że dotyczy to również składników, których podatnik – pomimo takiego obowiązku – nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Mam więc 2 wątpliwości:

- dla kogo pozostawiono możliwość obciążania kosztów za pomocą kilometrówki, skoro uznaje się, że samochód powinien być środkiem trwałym i obciążać koszty przez amortyzację (prawdą jest, że w większości przypadków jest to metoda korzystniejsza podatkowo, ale do końca 2014 sprzedaż samochodu prywatnego na firmowej kilometrówce nie wiązała się z koniecznością zaliczenia przychodu ze sprzedaży do przychodów z działalności gosp)

- co miałoby być dochodem ze sprzedaży takiego samochodu, tzn. co w ogóle byłoby kosztem ze zbycia, jeśli kosztem w księgach na bieżąco byłaby eksploatacja do limitu kilometrów, a nie dokonywano amortyzacji? Czy byłaby to cała kwota nabycia, bo nie była amortyzowana? Bo jeśli tak, to w znakomitej większości przypadków na sprzedaży powstawałaby strata (nadal przecież z działalności gospodarczej), a to tylko byłoby z korzyścią dla podatnika. A chyba nie o to autorowi ustawy i zmiany chodziło?